نکاتی برای اعضای خانواده فرد کم شنوا
هنگامی که یکی از اعضای خانواده برای اولین بار سمعکی را دریافت می کند، صبر و حوصله و درک شرایط او نقش کلیدی در استفاده موفقیت آمیز فرد از سمعك خواهد داشت. به خاطر داشته باشید که کاهش شنوایی می تواند عامل ایجاد معلولیت قابل توجه در فرد شود. کاهش شنوایی پدیده ای ناگوار برای فرد کم شنوا و خانواده وی می باشد. هدایت فرد کم شنوا به سوی شنوایی بهتر کار دشواری است که با کمک اعضای خانواده آسان تر خواهد بود.
• هنگامی که می خواهید با یک کاربر سمعك گفتگو کنید، در ابتدا توجه وی را به سمت خودتان جلب نمایید (به عنوان مثال اسمش را صدا بزنید و سپس شروع به صحبت نمایید). در صورتی که فرد کم شنوا متوجه شود که می خواهید با او صحبت کنید گفتار و کلام شما را بهتر درک خواهد نمود.
• به خاطر داشته باشید که هر چه از کاربر سمعك فاصله بگیرید، درک گفتار شما برای او سخت تر می شود. فاصله بحرانی درک برای فرد کم شنوا حدود 60 سانتی متر می باشد که البته این میزان به مقدار کم شنوایی نیز وابسته است.
• سعی کنید شمرده صحبت نمایید و سرعت و ریتم گفتار را در حدی نگه دارید که کاربر بتواند گفتار را دنبال نماید. همانطور که می دانید سرعت پردازش در یک فرد مسن کند تر از جوانان می باشد.
• کاربر سمعکی که در صندلی عقب ماشین نشسته است نمی تواند به وضوح صدای سرنشینان صندلی جلو را درک کند بنابراین یا فرد کم شنوا را در صندلی جلو بنشانید و یا هنگام صحبت کردن به سمت عقب برگردید.
• بیشترین مشکل کاربران سمعك ، درک و دریافت گفتار در محیط های نویزی می باشد. بدترین شرایط در رستوران ها و سالن های کنفرانس بزرگ ایجاد می شود. در سمعك های جدید امکان تعریف برنامه های خاص هر محیط وجود دارد. فرد کم شنوا با فشار کلید برنامه می تواند به برنامه مطلوب سمعك برای آن محیط دست یابد. به خاطر داشته باشید که افراد سالخورده در این محیط ها بیشتر دچار چالش می شوند.
• دوستان و اعضای خانواده کاربر سمعك را تشویق به ارتباط و مکالمه مداوم و سازنده با وی نمایید. به آنها آموزش دهید که چگونه نحوه ارتباط با کاربر را تنظیم نمایند.
• تا حد ممکن کاربران سمعك را در محاورات روزمره شرکت دهید. هر چه کاربران بتوانند محاورات و ارتباطات موفق تری داشته باشند، اعتماد به نفس بالاتری برای ایجاد ارتباطات بیشتر پیدا می کنند. بسیاری از افراد کم شنوا به علت عدم توانایی در محاوره های موفق و دائمی از محیط های اجتماعی فاصله گرفته و منزوی شده اند. خانواده و دوستان نقش بسیار مهمی در بازگرداندن این افراد به زندگی اجتماعی دارند.
